Po obejrzeniu "wywiadu" Jarosława Gugały z Adamem Hofmanem z PiS, da się w uprawniony sposób określić rację stanu RP, wg Gugały i mass mediów.
Racja stanu obejmuje cel prowadzenia polityki, metody jego osiągnięcia i sposoby oceny czy cel jest, czy też nie jest osiągany.
Celem polskiej polityki zagranicznej wg Gugały i mass mediów jest "aby zagraniczni partnerzy byli z nas zadowoleni".
Podstawową metodą metodą osiągania założonego celu jest "aby nie urazić zagranicznych partnerów".
Myślenie "aby nie urazić" polega na wyprzedzającej analizie możliwych reakcji emocjonalnych na nasze poczynania i eliminacji tych wszystkich poczynań, które hipotetycznie naszym zdaniem mogłyby spowodować brak zadowolenia "zagranicznych partnerów".
Sposobem oceny czy założony cel polityki zagranicznej jest, czy też nie jest osiągany jest: weryfikacja opinii na nasz temat zamieszczanych w zagranicznych periodykach, oraz przyjazne osobiste gesty znaczących zagranicznych polityków.
Stąd automatyczne niemal pochylanie się całej medialnej palestry nad tym co napisała "Niezawisimaja Gazeta" i "Komiersant" z jednej strony a gazety niemieckie jak "FAZ" z drugiej. Stąd analiza uśmiechów i obecności osób z kręgu polityki.
Całość racji stanu wg mass mediów, jest konstrukcją spójną, logiczną i opartą o zgodne ze zdrowym rozsądkiem przeświadczenie. Owo przeświadczenie polega na tym, że jeśli między ludźmi nie ma tzw. "chemii", nie przypadają sobie do gustu, to nie sposób efektywnie i z obopólną korzyścią współpracować.
Stąd nacisk na "zadowolenie zagranicznych partnerów". Sęk w tym, że w polityce zagranicznej emocje są zupełnie bez znaczenia i ten kto na nich opiera swoje działania, dostaje po głowie, albo co gorsza - po kieszeni. Najgorsze jednak jest to, że kieszeń owa jest kieszenią naszą, bo propagatorzy "racji stanu Gugały" czerpią z jej głoszenia pełnymi garściami.
